maikling kwento: dahil sa baguio

Dahil sa baguio

mula kay Anna Marice Adelmae Urbano 

Si Robert ay isang mayamang batang lalaki, sya ay nakatira sa maynil, luho sya sa lahat ng bagay. Hindi nya pinapahalagahan lahat ng tao o bagay sa kanyang paligid. Baliwala sa kanya at hindi nya ginagalang ang kanyang magulang na sina Bert at Rica Naval. Si Rica at Bert ay parehas galing sa mayamang pamilya, parehas hindi nakaranas ng hirap ngunit sila ay parehas na may pagpapahalaga sa mga bagay bagay kaya gusto nilang matuto ang kanilang anak. Gusto nilang matutong gumagalng ang kanilang anak, kaya pinadala nila ang bata sa probinsya ng kanilang katulong na si Linda, upang doon matuto ng mabuting asal. Ang probnsya ni linda ay sa baguio. Iiwan ng mag-asawang naval si Robert sa baguio ngunit hindi alm ng bata ang alam nya lang ay magbabakasyon lamang sya. Pinagdala si Robert ng madaming damit at gamit pang araw-araw. Dhil walng pake si Robert sa kanyang paligid ay hindi nya napansin na iiwan sya sa Baguio kasama si Linda. Kapag dating sa baguio ay hindi naging masaya ang bata, walang gana sya humiga sa kama sa bahay na kanyang titirahan, nakatulog si Robert dahil sa kaburyuhan sa bahay. Kapag gising nya kinagabihan ay wala na ang kanyang magulang ngunit may nalita syang batang babae na kasing edad nya nilait-lait nya ito at sinabing

“panget, panget mong babae, tignan mo nga yang buhok mo parang buhok ng kabayo, tignan mo iyong damit parang basahan, HA-HA-HA mahirap na bata!”

Umiyak ang batang si Rose. Bilang dumating si Linda habang umiiyak si Rose at inaasar ni Robert si Rose, ay nataranta si Linda dahil si rose ay may sakit sa puso. Hindi pwedeng sumama ang kanyang loon. Tumakbo si Rose papubta kay Linda at umiiyak sya habang yakap si Linda. Natakot si Robert at sinubukan patahanin si Rose ngunit pinaalis sya ni Linda. Dahan-dahan umalis si Robert a pwesto nila Rose at pumunta sa kanyang kwarto at napagtanto nya na hindi nya dapat inasar si Rose dahil mukhang mabait naman ito t inisenteng bata, maganda din ito at unat ang buhok. Pero nagtataka si Robert kung bakit agad itong umiyak. Kinabukasan, habang kumakain si Robert ng kanyang umagahan , hinanap nya ang kanyang magulang kay Linda.

“ate Linda, nasan ang magulang ko ?”

“naku! Robert bumalik na ang magulang mo sa Maynila” sabi ni Linda.

“ha?! Pano ako ?” sabi ni Robert.

“dito ka daw mun habang nandito ako, sabay tayong uuwi sa Maynila” sagot ni Linda.

“kung ganon ditto ako habang bakasyon ko? Dalawang buwan?” tanong ni Robert.

“oo, Robert kaya sa ngayon ditto muna tayo at wag kang magalala, masisiyahan ka sa mga pagkain at tanawin ditto a baguio” masayang sabi ni Linda.

Nawala ng gana si Robert kumain.

“ate, ilipit nyo na itog mga pagkain. Tapos na ko”

At dahil walang pakealam si Robert sa kanyang paligid hindi sya sumasa kay Linda sa kahit aning lakad nito. Ang kanyang nasa isip lang ay si Rose  na hindi nya na ulit nakita. Gusting gusto nyang humingi ng pasensya kay Rose sa ginawa nya. Unang beses nya hihingi ng pasensya sa isang tao pero nagtataka sya bakit kay Rose pa na ngayon nya lang nakilala. Bata pa lang si Robert, sampung taong gulang palamang sya pero kung magisip sya ay parang nasa 12 na taonng gulang sya magisip pero parang 6 na taon gulang kumilos. Dahil sa kagustuhan nyang Makita si Rose, pumayag syang sumama kay Linda mamasyal pero may kondisyon kailangan kasama si Rose. Nagaalinlangan si Linda dahil natatakot syang malungkot si Rose dahil si Robert ang kasama.

“sige, Robert isasama ko si Rose pero hindi mo sya pwedeng awayin o paiyakin” tugon ni Linda.

Tuwang tuwa si Robert sa sinabi ni Linda. Nagagalak syang maksama si Rose kahit hindi nya ito nakasama o hindi nya pa talagang kilala. Sobrang saya ni Robert, gustog gusto nya na makasama si Rose sa kanilang lakad. Hirap na hirap syang mamili ng kanyang susuotin na damit, naiinis na syasa kanyang sarili dahil hindi nya alam ang nangyayari sa kanyan sarili. Unang beses na pumunta si Robert sa Baguio kaya hindi nya alam ang mga lugar dito. Unang pupuntahan nila Robert ang Burham park, masyadong natuwa si Robert sobrang ‘excited’ nya na pero mas ‘excited’ syang Makita si Rose, gutong gusto nya na humingi ng tawad kay Rose. Pagdating ng sabado, maagang gumising si Robert at Linda para maagang kumilos sobrang saya ni Robert habang nagaayos ng kanyang sarili. Habang nasa biyahe papunta sa bahay nila Rose tuwang tuwa sya hindi maipaliwanag ang kanyang nararamdaman. Kapag dating nila sa bahay ni Rose agad nabumaba si Robert,

“Rose? Magandang umaga. Pasenya nga pala sa nangyari satin nung nakaraan” nakangiting sabi ni Robert.

At dahil mabait na bata si Rose agad nyang pinatawad si Robet.

“magandang umaga din, pasensya na at hindi ko alam ang iyong pangalan. Ngunit napatawad na kita sa nangyari sana hindi na ito maulit” sagot ni Rose.

Nakangiti silang dalawa pumasok ng kotse

“ ano mga bata, ayos na ba kayo? May gusto ba kayong daanan?” tanong ni manong Cardo.

“wala na po, manong” sagot ni Linda.

Dumiretso na sila sa burham park. Kapag dating nila agad na naglibot sila Robert. Masyado sila nasiyahan sa sinabing palaruan. At dahil bawal masobrahan sa saya si Rose ay nahilo sya ata nawalan ng malay takot na takot si Robert at si Linda. Nataranta si Linda sa nangyari sa kanyang pamngkin ay dali dali nyang binuhat si Rose papunta sa sasakyan, si Robert ay tumakbo kasaby si Linda na gulong gulo sa nangyayari, hindi nya alam na may sakit si rose. Pagdating nila sa hospital agad na tinanong ni Robert si Linda kung ano ang nangyari kay Rose.

“bawal masiyahan ng sobra si Rose, may sakit sya sa puso” naiiyak na sabi ni Linda

Masakit para kay Linda na atakihin ang kanyang pamangkin ng sakit nito. Natatakot syang mawala si Rose dahil sobrang mahal nya ito at ito ay napakabait na bat. Sinisis ni Robert ang kanyang sarili sa nangyari. Iniisip nyang malas syang bata, iniwan sya ng kanyang magulang a isang katulong. Pinaiyak nya si Rose at ito pang nangyari kay Rose ngayon .nagmakaawa si Robert kay Linda na bumalik na lang ng Maynila habang hospital si Rose dahil baka mas lalong lumalala pa ang sitwasyon ni Rose. Dahil wala sa wesyo si linda pumayag sya sa gusto ni Robert. Umiiyak na nagaayos ng gamit ang bata. Nagsulat sya ng liham para sa batang babae. Na naglalaman na babalikan nya si Rose kapag matinong bata na sya. Hanggang sa lumaki na si rose at Robert. Si Robert ay naging matinong bata, may pagpapahalaga na din sya sakanyang paligid. Naisip ni Robert na balikan si rose at hanapin sa baguio, unang pinuntahan ni Robert si Linda. Atsaka hinanap si Rose.

“nako, Robert ang laki mo ng bata, ang gwapo-gwapo mo, sobrang laki ng pinagbago mo” sobrang saya ni Linda habang sinasabi ito.

“salamat po, gusto ko po sanang amkita ulit si Rose, nasan po sya?” tanong ng binate.

“si Rose ba, nako nandyan sya sa kanyang bahay, matagl ka ng hinihintay” sabi ni Linda.

Agad na pinuntahan ni Robert si Rose at niyakap ng mahigpit. Masayang binalita ni Rose na wala na syang sakit. Parehas silang natuwa at hindi alam ang nararamdaman. Sabay na umuwi ng Maynila si Robert at Rose para pinagpatuloy ang koleheyo. Naging matibay ang relasyon ng dalawa at parehas suportado ng magulang. Parehas na nasa ‘honor’ ang dalawa. Hanggang sa nagtapos sila nag pagaaral nagplano si Robert na paghandaan ang magyaya nya kay Rose magpakasal. Walang kamalay malay si Rose na may gantong plano pala si Robert na ganito. Sa baguio plinaplano ng lalaki gawin ito. Hanggang sa umalik sila sa baguio para magbakasyon. Habang nasa baguio ay hindi nagpaparamdam si Robert sa kanyang kasintahan. Dalawang araw na makalipas simula nung nakarating sila sa baguio. Isang gabi, sinundo ni mang Cardo si Rose upang dalin sa Burham Park. Nagtatakang sumama si Rose kay Mang Cardo sya ay pinagbihis ng magandang damit atsaka dinala sa sinabing lugar. Kapag dating nila ay bigla nya nakita si Robert na niyaya syang pagpakasal. Sobrang saya ni Rose at sumagot ng “oo”.

“dahil sayo natuto akong magkaroon ng pakealam sa paligid ko at magmahal ng katulad mo” sabi ni Robert.